Σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων. Συμμετέχω άρα προσφέρω;
Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος Φοίβη Σπέη
Η ουσιαστική συμμετοχή της οικογένειας στα σχολικά τεκτενόμενα, σύμφωνα με αρκετές έρευνες, είναι ένας σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει στην επιτυχία των μαθητών. Για παράδειγμα οι μαθητές επιτυγχάνουν μεγαλύτερη εκπαιδευτική επιτυχία όταν τα σχολεία και οι οικογένειες εργάζονται μαζί για να παρακινήσουν, να κοινωνικοποιήσουν και να εκπαιδεύσουν τους μαθητές. Ωστόσο συχνά παρατηρείται οι γονείς να διστάζουν να εμπλακούν ενεργά στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων του εκάστοτε σχολείου, γεγονός που προκαλεί απορία και παράπονο στους γονείς που εμπλέκονται ενεργά.
Όταν οι οικογένειες εμπλέκονται στην εκπαίδευση των παιδιών τους έχουν καλύτερη κατανόηση του τι διδάσκεται στο σχολείο και της διδασκαλίας και της μάθησης εν γένει. Παίρνουν περισσότερες πληροφορίες για τις γνώσεις και τις ικανότητες των παιδιών, καθώς και για τα προγράμματα και τις υπηρεσίες που προσφέρει το σχολείο.
Επιπλέον και οι εκπαιδευτικοί επωφελούνται όταν υπάρχει οικογενειακή συμμετοχή, καθώς το προσωπικό του σχολείου αποκτά συνειδητοποίηση των τρόπων με τους οποίους μπορούν να αξιοποιήσουν το οικογενειακό δυναμικό για την υποστήριξη της επιτυχίας των μαθητών. Καθώς οι δάσκαλοι καταλαβαίνουν περισσότερα για τη ζωή των μαθητών, είναι σε θέση να συνδέσουν τη μάθηση έξω από το σχολείο με την μάθηση στην τάξη με ουσιαστικούς τρόπους.
Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν αρκετοί λόγοι που περιορίζουν την συμμετοχή των γονέων. Αρχικά η έλλειψη χρόνου είναι ο κύριος λόγος που αναφέρουν τα μέλη της οικογένειας. Επίσης η έλλειψη μέσου μεταφοράς και η φροντίδα των παιδιών δεν επιτρέπουν τις οικογένειες να συμμετάσχουν.
Επιπλέον ένας άλλος παράγοντας που ενδέχεται να περιορίζει τη συμμετοχή είναι η έλλειψη άνεσης των γονέων. Μερικοί γονείς αισθάνονται άβολα καθώς οι ίδιοι είχαν αρνητικές σχολικές εμπειρίες ή αισθάνονται αβέβαιοι για την αξία της συνεισφοράς τους. Τα εμπόδια δημιουργούνται όταν οι γονείς νιώθουν καχύποπτοι ή θυμωμένοι σχετικά με το σχολείο ή όταν αναπτύσσονται εντάσεις στις σχέσεις μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών.
Επιπρόσθετα πολλές οικογένειες δεν βλέπουν την αξία συμμετοχής και δεν πιστεύουν ότι η συμμετοχή τους θα έχει ως αποτέλεσμα κάποια σημαντική αλλαγή.
Κλείνοντας, η ελλιπής συμμετοχή των γονέων στους συλλόγους δεν πρέπει να αποδίδεται σε αδιαφορία. Οι διάφορες αιτίες για την μικρή συμμετοχή μπορούν να αποτελέσουν το έναυσμα για μια γόνιμη συζήτηση που πιθανώς να αυξήσει την συμμετοχή. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να οργανωθούν ομιλίες ή ομάδες συζήτησης που να εστιάζουν ακριβώς στο θέμα αυτό και να τονίζουν τα πολλαπλά οφέλη της ουσιαστικής και λειτουργικής σύνδεσης του σχολείου με την οικογένεια.
